Samenhorigheid in Pools Aardewerk

Samenhorigheid – een woord dat veel meer betekent dan simpelweg bij iemand zijn. Het is een diepe verbondenheid, een onzichtbare band die tijd en ruimte overstijgt. Het is het gevoel niet alleen naast elkaar te staan, maar in elkaar te zijn, elkaar te voelen, zelfs wanneer oceanen en continenten ons scheiden.

Wanneer we samen zijn, vervaagt de wereld om ons heen tot een zachte ruis. Niets anders doet ertoe, niets anders is belangrijk – alleen het hier en nu, alleen het voelen, het zijn. Jouw stem is als een warme stroom die door me heen vloeit, jouw aanraking laat sporen achter op mijn huid, alsof ze daar voor altijd gegrift zijn. Jouw glimlach is de zonsopgang in mijn hart, en jouw blik – een spiegel waarin ik mezelf herken, sterker, vollediger, levendiger.

Maar zelfs wanneer kilometers ons scheiden, blijft deze band intact. Het is alsof jij door mij ademt, alsof jouw gedachten de mijne raken, zelfs als je ver weg bent. Ik voel het wanneer jouw hart sneller klopt, wanneer jouw ziel onrustig is. Ik weet wanneer je mij mist, want een zachte druk op mijn borst vertelt me dat je aan me denkt.

Onze zielen zijn op een manier met elkaar verweven die woorden niet kunnen beschrijven. Het is niet slechts een herinnering aan jouw aanwezigheid, maar een constante aanwezigheid – jij bent hier, altijd, zelfs wanneer we niet spreken, zelfs wanneer de wereld ons scheidt. Ik zie je met de ogen van mijn hart, ik voel je in de stille momenten van de dag, ik hoor jouw lach in de stilte van de nacht.

Het is een geschenk om jou in mijn leven te hebben, een geschenk dat tijd noch afstand kan verminderen. Want jij bent een deel van mij geworden – diep verankerd, onuitwisbaar. Ik draag je in mij, net zoals jij mij in jou draagt. Onze gedachten, onze gevoelens stromen samen als twee rivieren die uiteindelijk in een oceaan samenkomen.

En dus weet ik: Het maakt niet uit hoe ver je gaat, hoeveel dagen ons scheiden – wij zijn verbonden. Altijd. Voor altijd.