Pizzaplaat 33 cm

Een nacht in Italië – en een bord vol herinneringen

De geur van rijpe citroenen en de zilte zeebries hing in de lucht terwijl Luca de tuin binnenstapte. De zon zakte langzaam achter de glooiende heuvels van de Amalfikust, terwijl Isabella het grote pizzabord op de rustieke houten tafel zette. Een bord van 33 cm, simpel maar perfect – net als dit moment.

Ze hadden de dag doorgebracht aan zee, blootsvoets over het hete zand gelopen en zich verfrist in het turquoise water. En nu, met zongebruinde huid en zoute haren, zaten ze in de tuin van hun kleine villa en genoten van een Pizza Margherita – zo eenvoudig en toch vol liefde. Luca pakte Isabellas hand. "Weet je nog onze eerste avond hier?" Isabella lachte. "Ja, toen hadden we niet eens een echt bord en aten we de pizza rechtstreeks uit de doos."

Het bord was niet zomaar een bord – het had zoveel mooie avonden meegemaakt. Soms werd het gebruikt als taartplateau wanneer Isabella een van haar beroemde citroentaarten bakte. Andere keren was het een elegante kaasplank als vrienden langskwamen, en ze lachten tot diep in de nacht met een glas wijn en mooie verhalen. En soms, wanneer de regen zachtjes tegen de ramen tikte, was het de perfecte metgezel voor een pizza in bed – een avond vol warmte en gefluisterde woorden.

Nu, op deze warme zomeravond, hief Isabella haar glas. "Op ons, op Italië en op de kleine dingen die grote herinneringen creëren." Luca glimlachte, nam een hap van de pizza en wist: geluk is soms zo eenvoudig als een bord, een pizza en de juiste persoon aan je zijde.